Τῇ
ΙΕ’ τοῦ μηνὸς Ἰουλίου,
Μνήμη
τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κηρύκου καὶ Ἰουλίττης
Ὁ προσκυνητὴς ποῦ θὰ ἐπισκεφτεῖ τὸ Ναὸ τῆς Γεννήσεως
τοῦ Χριστοῦ, παρατηρεῖ ἀνάμεσα στὶς ἄλλες τοιχογραφίες τοῦ νότιου τοίχου, δίπλα
ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Μερκουρίου, καὶ ἄνωθεν τῆς παλαιᾶς κλειστῆς
σήμερα θύρας, τὸ ζεῦγος τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κηρύκου, καὶ τῆς μητέρας του Ἰουλίττης.
Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης περιγράφει τὴν ἀπεικόνιση αὐτὴ στὸ νοσταλγικὸ
διήγημα Στὸ Χριστό, στὸ Κάστρο:
‘‘Γείτων τῆς
τρομακτικῆς ταύτης σκηνῆς παρίσταται γλυκεῖα καὶ συμπαθεστάτη εἰκών, ὁ Ἅγιος
Κήρυκος, τριετίζον παιδίον, κρατούμενον ἐκ τῆς χειρὸς ὑπὸ τῆς μητρός του, τῆς Ἁγίας
Ἰουλίττης. Διὰ δώρων καὶ θωπειῶν ἐζήτει ὁ διώκτης Ἀλέξανδρος νὰ ἑλκύσῃ τὸ
παιδίον, καὶ διὰ τοῦ παιδίου τὴν μητέρα. Ἀλλ᾽ ὁ παῖς καλῶν τὴν μητέρα του καὶ ὑποψελλίζων
τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα, ἔπτυσε τὸν τύραννον κατὰ πρόσωπον, κ᾽ ἐκεῖνος ἐξαγριωθεὶς
ἐκρήμνισε τὸ παιδίον ἀπὸ τῆς μαρμαρίνης κλίμακος, ὅπου συνέτριψε τὸ τρυφερὸν καὶ
διὰ στεφάνους πλασθὲν κρανίον’’.
Τὸ ζεῦγος τῶν Ἁγίων αὐτῶν, μαρτύρησε τὴν περίοδο τῶν
Διωγμῶν τοῦ Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (285μ.Χ. - 305μ.Χ.). Παραθέτουμε ἀκολούθως
τὸ Συναξάριο τῶν Ἁγίων[1].
‘‘
Οἱ Ἅγιοι Κήρυκος καὶ Ἰουλίττα ἡ μητέρα του.
Ἡ
Ἁγία Ἰουλίττα καταγόταν ἀπὸ τὸ Ἰκόνιο. Ἦταν ἐνάρετη χριστιανὴ γυναῖκα καὶ ὅταν
χήρεψε δὲν ξαναπαντρεύτηκε, ἀλλὰ ζοῦσε μὲ εὐσέβεια, ἀφοσιωμένη στὴν ἀνατροφὴ τοῦ
γιοῦ της Κηρύκου. Ὅταν ξέσπασε ὁ σκληρὸς διωγμὸς ἐπὶ Διοκλητιανοῦ, ἡ Ἰουλίττα πῆρε
τὸν τριετὴ γιό της καὶ κατέφυγε στὴ Σελεύκεια. Ἀλλὰ ὁ διωγμὸς εἶχε ἐπεκταθεῖ κι
ἐκεῖ. Τότε, μὲ τὸ γιό της στὴν ἀγκαλιά, πῆγε στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας. Ὁ ἔπαρχος
Ἀλέξανδρος ἔμαθε γιὰ τὴν Ἰουλίττα καὶ ἀμέσως τὴν συνέλαβε. Προσπάθησε μὲ
ποικίλους κολακευτικοὺς λόγους νὰ τὴν ἑλκύσει στὰ εἴδωλα. Καὶ ὅταν εἶδε ὅτι δὲν
τὰ κατάφερε, πῆρε τὸν Κήρυκο ἀπὸ τὴν ἀγκαλιά της (τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ ἅγιο παιδὶ
ψέλλιζε μπροστά του τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ) καὶ τὸν ἔριξε μὲ δύναμη στὶς σκάλες
τοῦ βήματος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τοῦ σπάσει τὸ κεφάλι καὶ τὸ παιδὶ νὰ πεθάνει ἐπὶ
τόπου. Πύρινο μαχαίρι πέρασε ἀπὸ τὴν καρδιὰ τῆς Ἰουλίττας. Ἕσφιξε τὶς παλάμες
της καὶ εἶπε: «Κακοῦργε ἄρχοντα, ὅπως συνέτριψες τὸ κεφάλι τοῦ παιδιοῦ μου, ἔτσι
θὰ συντριβεῖ καὶ ἡ ψεύτικη θρησκεία σου». Θυμωμένος τότε ὁ ἔπαρχος, ἀμέσως ἀποκεφάλισε
καὶ τὴν ἴδια, γιὰ νὰ μιμηθεῖ ἔτσι τὴν γενναία μητέρα τῶν Μακκαβαίων, γιὰ τὴν ὁποία
λέει ἡ Ἅγια Γραφή: «Ὑπεραγόντως δὲ ἡ μήτηρ θαυμαστὴ καὶ μνήμης ἀγαθῆς ἀξία, ἥτις
ἀπολυμένους υἱοὺς ἑπτὰ συνορῶσα μίας ὑπὸ καιρὸν ἡμέρας εὐψύχως ἔφερε διὰ τὰς ἐπὶ
Κύριον ἐλπίδας». Δηλαδή, εἶναι ἀξιοθαύμαστη καὶ ἄξια ἀγαθῆς μνήμης ἡ μάνα, ποὺ ἂν
καὶ ἔβλεπε νὰ πεθαίνουν τὰ ἑπτὰ παιδιά της μέσα σὲ μία μέρα, αὐτὴ τὸ ὑπέμεινε
γενναῖα, διότι στήριζε τὶς ἐλπίδες της στὸν Κύριο’’.
Οἱ Ἅγιοι Κήρυκος καὶ Ἰουλίττα ἑορτάζουν στὶς 15 Ἰουλίου. Ἡ βρεφικὴ κάρα τοῦ Ἁγίου Κηρύκου μὲ ἐμφανῆ ἕως σήμερα τὸν θανάσιμο τραυματισμό του φυλάσσεται στὸ Παρεκκλήσιο-Σκευοφυλάκιο τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
ΠΗΓΕΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.